103

تهراني، شاپور

- 1048 ق.

ديوان شعر شاپور تهراني [نسخه خطي]

شاپور تهراني.

خط : نستعليق خوش. تاريخ كتابت : 1060ق.

[147] گ. 15 س. 5/6 × 10 س. م. , مركب : مشكي؛ راده.

شاپور تهراني يكي از نغمه سرايان عهد صفوي است. نام وي شرف الدين يا ارجاسب بوده و در آغاز شاعري فريبي تخلص مي‌كرده، بعدها كلمه شاپور را براي تخلص خود انتخاب نموده‌ است. شاپور از نوادگان اميدي تهراني شاعر نام آور آن زمان است. وي چند از ايران به ديار هندوستان مسافرت كرده و در آنجا مورد توجه شاه سليم و اكبر شاه قرار گرفته و بخصوص از عنايات ميرزا جعفر خان آصف قزويني برخوردار گرديده‌است. ديوان شعر وي مشتمل است بر قصايد، ترجيع بند، غزليات، مثنوي و رباعيات به ترتيب حروف تهجي آخر ابيات. نسخه حاضر در برگيرنده : قصايد (1 - 21)؛ ترجيعات (22 - 29)؛ غزليات (29 - 141) مثنويات (142 - 147) ميباشد.

آغاز : زهي فصيح كه ربط از عبادت تو نرفت * اگر حسود دو صد حرفش از ميان برداشت ... , انجام : ... كسي گر با دل خود راز مي گفت * همان را قول در دم باز مي گفت . , انجامه : تمت القصايد بعون الله تعالي و [ ...] حسن توفيقه آمين يا رب العالمين سنه 1060تم.

گ. 96 ، 78، 128 : مهر بيضوي، سجع : " يا ابا عبد الله الحسين"، تاريخ 1251ق.

كاغذ : فرنگي نخودي. جلد : مقوايي، روكش تيماج قهوهاي سوخته، ضربي با نقش ترنج و سر ترنج، مجدول و داراي يك حاشيه زنجيره اي. 11 × 17 س. م.

نسخه بسيار فرسوده؛ فاقد لت زيرين، آسيب شيرازه، پارگي، اثر رطوبت و لكه قهوه اي در برخي صفحات.

الذريعه (490 : 9)، مجلس ( 29 : 37، 59 : 2، 18 : 15)، دانشگاه ( 1242 : 9، 3431 : 13، 1704 : 10)، ملي (11450-5).

شعر فارسي - قرن 11ق.

VM

8F1/4

79

1060

27/3/1393

79

فهرستنويس : خانم آب پرور - فهرستنويس همكار : خانم كياني